Polski
English
Česky
Deutsch
Irish
Magyar
Português
Română
Slovenský
Nr 14/2024 (01.04.2024)
Bezpieczeństwo Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w Paryżu w 2024 roku zapewni sztuczna inteligencja.
Podczas koncertu brytyjskiej grupy Depeche Mode w Paryżu na początku marca 2024 roku przetestowany został system kamer wideo wspomaganych sztuczną inteligencją. Choć technologia ta budzi sporo kontrowersji wśród mieszkańców Paryża oraz obrońców praw człowieka to zdała ona egzamin i zostanie wdrożona podczas Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich w Paryżu w 2024 roku. Przyjęte w 2023 roku francuskie ustawodawstwo zezwala na korzystanie z nadzoru wideo opartego na sztucznej inteligencji w okresie próbnym obejmującym Igrzyska w celu wykrywania nietypowych zdarzeń lub zachowań ludzi podczas wydarzeń na dużą skalę. Urzędnicy twierdzą, że technologia ta może odegrać kluczową rolę w udaremnieniu takiego ataku jak zamach bombowy na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku czy atak ciężarówką w Nicei w 2016 roku.
Algorytmiczny nadzór wideo wykorzystuje oprogramowanie komputerowe do analizy obrazów rejestrowanych przez kamery monitoringu wideo w czasie rzeczywistym. Algorytmy są szkolone w zakresie wykrywania wcześniej określonych „zdarzeń” i nietypowych zachowań oraz odpowiedniego wysyłania alertów. Następnie ludzie decydują, czy alert jest prawdziwy i czy należy w związku z nim podjąć działania. Oprogramowanie umożliwiające nadzór wideo oparty na sztucznej inteligencji może z łatwością umożliwić rozpoznawanie twarzy. To po prostu wybór konfiguracji. Nowe prawo w dalszym ciągu zabrania rozpoznawania twarzy w większości przypadków, a władze francuskie stwierdziły, że jest to czerwona linia, której nie należy przekraczać.
Z nadzoru opartego na AI będzie mogła skorzystać krajowa i lokalna policja, strażacy oraz agenci bezpieczeństwa transportu publicznego. Oprogramowanie AI, które wykorzystuje algorytmy do analizy strumieni wideo pochodzących z istniejących systemów nadzoru wideo w celu zidentyfikowania potencjalnego zagrożenia w przestrzeni publicznej zostało opracowane przez 4 firmy: Videtics, Orange Business, ChapsVision oraz Wintics.
Wydajna sieć komputerowa.
Sieć 10 Gb/s to sieć komputerowa, która pozwala na przesyłanie danych z prędkością do 10 gigabitów na sekundę. Sieć szkieletowa o tak dużej przepustowości ma zastosowanie w dużych przedsiębiorstwach, centrach danych i laboratoriach badawczych. Umożliwia ona wymianę dużych ilości danych w krótkim czasie, co jest szczególnie ważne dla aplikacji, takich jak przetwarzanie w chmurze, przesyłanie wideo wysokiej jakości czy też przesyłanie dużej ilości danych naukowych.Poniżej przykładowa sieć komputerowa oraz WiFi ze szkieletem 10 Gb/s. Sieć zbudowana jest z routera oraz z trzech różnych przełączników sieciowych. Pierwszym switchem jest TP-Link TL-SX3008F 8xSFP+, który jest najważniejszym urządzeniem w sieci. To on odpowiada za przełączenie pakietów (szybkość przekierowań pakietów dla tego urządzenia to 119,04 Mp/s) z sumaryczną przepustowością 160 Gb/s. Do tego urządzenia za pomocą portów optycznych połączone są dwa switche - jeden odpowiada za podłączanie punktów dostępowych natomiast drugi za podłączenie komputerów i innych urządzeń sieciowych.
Sieć WiFi oparta o szkielet 10 Gb/s.
Pomiary w instalacjach światłowodowych. Część 2.1 – pomiar metodą transmisyjną - podstawowy test łącza światłowodowego.
Pomiar z wykorzystaniem źródła światła oraz miernika mocy optycznej zgodny z PN-EN 61280-4-2 lub ISO/IEC 14763-3:2014 jest podstawowym sposobem weryfikacji poprawności wykonania łącza światłowodowego. Może stanowić również podstawę do certyfikacji sieci w odniesieniu do konkretnych aplikacji.Idea pomiaru metodą transmisyjną jest prosta – do wykonanego połączenia światłowodowego, zakończonego z reguły obustronnie w przełącznicach, puszkach, itp. podłączamy z jednej strony źródło światła o znanej mocy, z drugiej – miernik mocy optycznej. Przy podpinaniu urządzeń wykorzystujemy patchcordy testowe.
Idea pomiaru metodą transmisyjną.
Znając moc źródła światła, które wprowadza sygnał do światłowodu i odczytując moc na mierniku mocy optycznej, jesteśmy w stanie stwierdzić, jaka część źródłowej mocy uległa wytrąceniu lub inaczej mówiąc, jakie jest tłumienie wykonanego połączenia. Większość dostępnych źródeł światła generuje moc na poziomie -5 dBm. W przypadku, gdy na podłączonym z drugiej strony mierniku mocy odczytamy na przykład wartość -8 dBm, będzie to oznaczać, że tłumienie mierzonej linii wynosi 3 dB.
Wykonanie pomiaru jak wyżej, bez przeprowadzenia procedury tzw. zerowania układu pomiarowego jest jednak obarczone bardzo dużą niepewnością i nie może być traktowane jako wiarygodny pomiar. Niepewność pomiaru wynika z kilku kwestii. Do najważniejszych zaliczyć można:
- niepewność związaną z mocą źródła: deklarowana przez producenta wartość poziomu mocy -5 dBm może w rzeczywistości być inna; pomijając kwestie wygrzania urządzenia przed pomiarem (powinno trwać to 15 – 20 min.), urządzenia te generować mogą moc nieco odbiegającą od deklarowanej;
- niepewność związana z tłumieniem złącza źródła światła: podczas podłączania do źródła światła patchcordu pomiarowego, generujemy dodatkowe tłumienie sygnału o nieznanej nam wartości – złącze źródła światła jest złączem stratnym. Wynika to z konstrukcji i budowy samego urządzenia;
- niepewność związana z tłumieniem wprowadzanym przez patchcordy pomiarowe: wykonując pomiar z wykorzystaniem patchcordów pomiarowych, uwzględniamy ich tłumienie w końcowym wyniku. Ponieważ patchcordy te nie są elementem mierzonego toru oraz nie znamy wartości wnoszonego przez nie tłumienia (w skrajnym przypadku mogłoby ono stanowić znaczną część całości), nie powinny być brane pod uwagę przy pomiarze.
Aby zmniejszyć niepewność pomiaru, normy pomiarowe PN-EN 61280-4-2 oraz ISO/IEC 14763-3:2014 nakazują wykonanie procedury tzw. zerowania układu, zwanej również kalibracją układu pomiarowego lub pomiarem referencyjnym (wykonywanym w odniesieniu do innej wartości). Istnieją 3 metody zerowania układu: metoda 1 patchcordu, metoda 2 patchcordów, oraz metoda 3 patchcordów. Wszystkie polegają na tym samym – połączeniu źródła światła oraz miernika mocy patchcordem lub patchordami pomiarowymi, a następnie zapisaniu uzyskanej mocy jako wartości odniesienia do kolejnego pomiaru, który będzie już właściwym pomiarem na wykonanej linii. Nazwa „zerowanie układu” związana jest z tym, że z reguły po połączeniu urządzeń patchcordem/patchcordami pomiarowymi, użytkownik wciska na mierniku przycisk „REF” lub podobny, co kończy się zapisaniem aktualnie odczytywanej mocy w pamięci urządzenia oraz wyświetleniu na ekranie miernika wartości 0 dB. Od tej pory wszystko co wpięte zostanie dodatkowo pomiędzy urządzenia (w szczególności wykonana linia, którą chcemy mierzyć), wygeneruje dodatkowe tłumienie, które wprost zostanie wyświetlone na ekranie miernika. Idea zerowania układu każdą z trzech metod przedstawiona została poniżej.
Pomiar metodą transmisyjną: zerowanie układu - metoda 1 patchcordu.
Pomiar metodą transmisyjną: zerowanie układu - metoda 2 patchcordów.
Pomiar metodą transmisyjną: zerowanie układu - metoda 3 patchcordów.
Po wyzerowaniu układu, należy rozpiąć urządzenia, a następnie podłączyć do przełącznic w celu zmierzenia tłumienia wnoszonego przez wykonaną linię. Nie należy przy tym odpinać patchcordu od źródła światła, ponieważ podłączenie i rozłączanie wtyku w tym miejscu generuje każdorazowo nieco inne wartości tłumienia.
Rozważmy przykład z początku notki, w którym tłumienie zmierzonej linii bez zerowania układu wyniosło 3 dB. Załóżmy, że tę samą linię mierzymy teraz, ale poprzedzając pomiar zerowaniem układu z wykorzystaniem metody 2 patchcordów. Łączymy źródło o deklarowanej mocy -5 dBm z miernikiem za pomocą 2 patchcordów i adaptera i otrzymujemy na mierniku wskazanie mocy -6 dBm. Wynika z tego, że patchcordy pomiarowe wnoszą tłumienie na poziomie 1 dB. Tak naprawdę nie do końca wiemy ile tłumią same patchcordy, ponieważ nadal nie możemy być pewni co, do deklarowanej mocy źródła (jeśli źródło generowałoby sygnał -5,2 dBm, tłumienie patchcordów to 0,8 dB), niemniej jednak nie ma to w tym momencie znaczenia. Istotnym jest pomiar, który wykonujemy w drugim kroku – w referencji do zapisywanej do miernika wartości mocy (w tym przypadku -6 dBm). Zerujemy układ poprzez wciśnięcie przycisku REF. Po zerowaniu układu podłączamy urządzenia do mierzonej linii i na ekranie miernika uzyskujemy wartość -2 dB. Jest zmierzona wartość tłumienia linii pozbawiona niepewności pomiarowych opisanych powyżej.
Każda z trzech metod zerowania układu pomiarowego z racji wykorzystania różnej liczby patchcordów przy ustalaniu mocy odniesienia generować będzie ostatecznie nieco inny wynik pomiaru. Którą więc należy wybrać? Intuicja podpowiada tu z reguły metodę 2 patchcordów, ponieważ tylu używamy właśnie w końcowym pomiarze. Okazuje się jednak, iż metoda ta jest mniej dokładna niż metoda 1 patchcordu i to właśnie 1 patchcord powinien być wykorzystywany przy zerowaniu układu zawsze, jeśli jest to możliwe. Dlaczego? O tym napiszemy w kolejnym wydaniu Informatora porównując wyniki generowane przy wsparciu obu metod. Podamy też kilka uwag praktycznych związanych z interpretacją uzyskiwanych wyników.
Montaż multiswitchy radialnych serii MR-9xx TERRA w szafie RACK.
Zespół montażu czołowego RACK board ZMD-1 R77311 to zestaw dwóch nośników przeznaczonych do montażu w szafie RACK. Posiada on otwory dedykowane do montażu multiswitchy TERRA serii MR-xxx (rozstaw otworów: wysokość 120 mm, szerokość 100 / 140 / 180 mm). W komplecie znajdują się potrzebne do montażu wkręty M5x10 z nakrętkami. Rozstaw pionowy nośników jest tak dobrany, że przewody podłączone do złączy wejściowych multiswitcha mają wystarczająco dużo miejsca, aby zachować minimalne promienie gięcia. Możliwym jest nawet zainstalowanie w tym miejscu zabezpieczeń przeciwprzepięciowych Signal R48602. W komplecie znajduje się osiem śrub z koszyczkami służących do montażu zespołu w szafie.
Zespół montażu czołowego R77311 do MR-xxx TERRA
Różne parametry obrazu dla dnia i nocy w kamerach Sunell.
Kamery IP Sunell posiadają 4 schematy (profile pracy) związane z ustawieniami obrazu. Dla każdego z nich można niezależnie skonfigurować wszystkie parametry obrazu, w tym te związane z ekspozycją: tryb pracy i prędkość migawki, redukcja szumów, praca oświetlacza podczerwieni (włączanie i moc), działanie funkcji HLC i BLC, balans bieli oraz kompensacja kolorów i ostrości. Schematy można przełączać w zależności od stanu czujnika zmierzchowego (wtedy schemat 1 obowiązuje dla dnia, schemat 2 dla nocy) lub zgodnie z godzinami harmonogramu. Można też na stałe uaktywnić któryś z 4 profili.
Okno konfiguracyjne parametrów sensora - wybór przełączania według stanu czujnika zmierzchowego
Przełączanie schematów niesie spore korzyści jeśli chodzi o możliwości lepszego dostosowania do warunków panujących w miejscu instalacji. Schematów przełączania parametrów można tworzyć wiele. Przykładowo: można ręcznie dostosować szybkość migawki zarówno dla dnia i nocy. Co to da? W dzień kamera może pracować z szybką migawką, bo jest więcej światła i obiekty w ruchu nie będą rozmyte. W nocy można tą szybkość zmniejszyć, bo większa ilość światła może okazać się ważniejsza niż to, że niektóre klatki obrazu będą rozmyte.